مجله دنیای حیوانات

سگ هاسکی یک اسم کلی برای تعدادی از نژادها است که به عنوان سگ های سورتمه کش مورد استفاده قرار می گیرند. سگ هاسکی در اصل در مناطق شمالی کره زمین مورد استفاده قرار می گرفتند اما هم اکنون به عنوان سگ دست آموز نیز وارد منازل مردم شده اند. در اصل اسم سگ هاسکی توسط اروپایی ها از ESKIE متمایز شده است که اسکیموها این نام را بر سگ های سورتمه کش خودگذاشته بودند. اسکیموها از سگ هاسکی برای حمل و نقل استفاده می کردند.

سگ هاسکی سیبریایی ( به زبان روسی سگ سیبریایی) سگی با ابعاد متوسط ( وزن نر 20 تا 27 کیلوگرم، وزن ماده 16 تا 23 کیلوگرم، ارتفاع نر 53 تا 60 سانتیمتر و ارتفاع ماده 51 تا 56 سانتیمتر)، با پوشش خارجی بسیار فشرده، به عنوان یک سگ کار که از شرق سیبری آمده اند، شناخته می شوند که از نظر ژنتیکی دنباله سگ های نژاد اشپیتز می باشند. از نظر ظاهری پوشش فشرده، دم زیبای پرپشت، فرم بادامی و رنگ زیبای چشم ها، سر مثلثی و گوش های ایستاده کاملاً جلب توجه می کند. رنگ پوشش از مشکی تا سفید متغیر است.

سگ های هاسکی بسیار فعال و پر انرژی هستند و تحمل آنها در مقابل سرما بسیار عالی است به صورتی که سرمای زمستانی نواحی شرقی سیبری که از سخت ترین زمستان های کره خاکی می باشد را به راحتی تحمل می کنند.

زادگاه اصلی سگ هاسکی چوکچی در شرق سیبری است. سگ های هاسکی در زمان شیوع تب بالای یافتن طلا به آلاسکا برده شدند و از آنجا به کانادا و ایالات متحده راه پیدا کردند.در آن زمان از سگ هاسکی سیبریایی و ساموید به عنوان تنها سگ های سورتمه کش استفاده می شد و با کمک سگ های هاسکی مشکلات عدیده ای از ساکنان برطرف می شد از جمله نقل و انتقال انسان ها، انتقال بار و انتقال نامه های فوری.

سگ های هاسکی از دهه 1930 در ارتش امریکا در عملیاتی که در مناطق سردسیر انجام می گیرد، مورد بهره برداری قرار می گیرند که عمده ترین عملکرد سگ هاسکی تجسس برای یافتن گم شدگان است.

شکل ظاهری سگ هاسکی سیبریایی بسیار شبیه به مالاموت آلاسکایی است و البته هر دو شبیه به اشپیتز هستند.

سگ هاسکی سیبریایی پوشش ضخیم تری نسبت به سایرین دارد و البته رنگ بسیار متنوع تری در پوشش خارجی در این نژاد یافت می شود. معمولاً رنگ پنجه و پا ها سفید است. بیشتر از هر رنگی، مشکی و سفید، قهوه ای قرمز و سفید، طوسی و سفید و یا تماماً سفید از آنها دیده می شود. پوشش خارجی به صورت دو لایه است که لایه ضخیم تر و متراکم تر در زیر و لایه نازک تر که جلای بیشتری دارد در رو قرار گرفته است. این پوشش به راحتی سرمای تا 60 درجه سانتی گراد زیر صفر زمستان های سیبری را تحمل می کند و البته در تابستان ها هم منعکس کننده بسیار خوبی برای گرما است.

پوشش خارجی نیاز به برس زدن مرتب دارد.

چشم آنها بیشتر آبی تیره، آبی روشن، بلوطی و یا قهوه ای است. بعضی مواقع یک چشم آبی و دیگری قهوه ای است.در برخی نمونه ها حتی یک چشم به چند رنگ دیده می شود.

بینی سگ هاسکی کشیده و به رنگ روشن است ودر کنار کشیدگی پوزه، حالتی مثلثی به سر می دهد. نوک بینی از مشکی تا سفید رنگ دیده می شود.

سگ هاسکی نژاد از سگ ها علاقه زیادی به پارس کردن ندارند ولی بعضی مواقع زوزه می کشند.

علاقه زیادی به بسته بودن و نگهداری در یک مکان محدود و بسته ندارند.

برای آموزش آنها باید از چهار ماهگی اقدام نمود.

علاقه بسیار زیادی به بازی کردن به خصوص بازی کردن با توپ دارند. حالات روحی صاحبشان را بسیار خوب درک کرده و با او همراهی می کنند. مشکل خاصی با افراد خانواده ندارند و با بچه ها هم به راحتی کنار می آیند و حتی کمی هم بازیگوش هستند.

نهایت عمر یک سگ هاسکی بین 12 تا 15 سال است. بعضی از آنها بیماری هایی از قبیل صرع، مشکلات چشمی مثل آب مروارید و یا مشکلات شبکیه را از خود نشان می دهند. مشکلات مفصل لگنی رانی در کمتر از % 2 از آنها رخ می دهد ولی این موضوع مانع از انجام معاینات لازمه نمی شود. نمونه هایی از سگ هاسکی که در مسابقات سورتمه کشی و یا حمل بار مورد استفاده قرار می گیرند بیشتر دچار مشکلات گوارشی و مشکلات تنفسی می شوند.

غذای خوب با حجم مناسب، محیط نگهداری بزرگ با قابلیت دویدن، دوری از گرمای بالا از مهمترین مسایلی است که بایستی در نگهداری از سگ هاسکی مد نظر داشت.

منبع: مجله دنیای حیوانات مقاله سگ هاسکی